Een jonge Missio-afdeling in Europa is Missio-Letland, is vijf jaar jong, enkel in Albanië is er een nog recentere afdeling. P. Rihards Rasnacis is dan ook de eerste Letse nationaal directeur van Missio en probeert zijn bijdrage te leveren aan het wereldwijde netwerk van de Pauselijke Missiewerken. Hij is 51 jaar oud. Hij kent zich goed uit in evangelisatie door het gebruik van nieuwe technologieën – fotografie, video...

Wat deed u voordat u tot nationaal directeur werd benoemd?
Ik werd in 1999 tot priester gewijd en werd parochiepriester in een kleine stad in de buurt van Riga. Het was een heel levendige geloofsgemeenschap. Later werden dat zes parochies.
In 2014 werkte ik vanuit Rome ook mee aan de concrete uitwerking van Evangelii Gaudium, de pauselijke exhortatie. Intussen ben ik ook verantwoordelijke voor de Alpha-bijeenkomsten in Letland. Dit zijn bijeenkomsten waarin je samen met anderen, in kleien groepjes het christelijk geloof ontdekt, van ‘Wie is Jezus?’ tot ‘Bidden: waarom en hoe?’ Het is een wereldwijd netwerk over de christelijke godsdiensten heen.

En dan werd u de eerste nationale directeur van Missio in Letland…
Vijf jaar geleden werd Missio-Letland boven het doopvont gehouden en werd ik inderdaad benoemd tot nationaal directeur. De missiemaand was al wel langer gekend in ons land en collecte van Wereldmissiezondag werd dus ook georganiseerd en via de nuntiatuur ging de opbrengst naar Rome.
Nu probeer ik Missio wat meer op de kaart te zetten, maar met de beperkte middelen die beschikbaar zijn, is dat niet makkelijk. Een nationaal bureau heb ik nog niet. Mijn telefoon is mijn kantoor. Vooral via sociale media en via Radio Maria klinkt de boodschap. En ook via diocesane publicaties verspreiden we onze missie, en natuurlijk ook via de officiële berichtgeving van de Letse Kerk. Wel is er een traditie dat op Wereldmissiezondag op een van de nationale TV-zenders de eucharistie wordt uitgezonden.
Tot op heden heb ik nog geen diocesane directeurs. Dat maakt dat ik geregeld wordt uitgenodigd om te gaan preken. Ondertussen werk ik ook mee aan katholieke TV-uitzendingen in Letland via het internationale netwerk EWTN (Eternal Word Television Network) dat een van de nationale kanalen heeft toegewezen gekregen. Dit initiatief staat nog in de startblokken.

Kan u de Kerk in Letland even schetsen?
Het katholicisme is reeds eeuwen aanwezig in Letland. In 1186 bracht Meinhard van Segeberg, de heilig Meinhard als Duitse kanunnik, het katholieke geloof naar de Baltische staten. Doorheen de geschiedenis werden ook de Lutheranen talrijker en was– vooral onder de Russisch sprekende bevolking – de Russisch-Orthodoxe kerk aanwezig.
Vandaag is, zoals reeds gezegd een op vijf in Letland katholiek. De Lutherse Kerk is ongeveer even groot en de Russisch-Orthodoxe telt ongeveer 10% van de bevolking. Eenheid tussen christelijke kerken ligt me na aan het hart. We hebben er als het ware een oecumenisch laboratorium. De katholieke Kerk telt er 4 bisdommen en ongeveer 200 parochies.
Het aantal roepingen daalt, zoals overal in de Westerse wereld. Dat maakt dat er ook enkele priesters uit het buitenland nu in Letland mee de pastoraal verzorgen. Enkele Nigerianen, Indiërs , Polen en ook een priester uit Slovakije zetten zich in voor de Letse Kerk. En ook een aantal buitenlandse religieuzen hebben zich bij ons gevestigd.

En wat doet Missio concreet?
Natuurlijk zorgen we de vertaling en verspreiding van de boodschap van paus Franciscus, en op Missiezondag verzorgen we mee de eucharistie op de nationale TV.
Vorig jaar hebben we ook voor het eerst met kinderen op de zaterdag voor palmzondag wilgenkatjes verkocht. Daar er in Letland geen palm beschikbaar is, wordt Palmzondag er ook wel wilgenkatjeszondag genoemd. De opbrengst ging naar kinderprojecten van Missio. Een aantal bevriende priesters deden mee en ook de parochies waar ik al eens ging preken. We doen het dit jaar opnieuw, hopelijk met meer en wordt het de start van een mooie traditie.
Vorig jaar deden we op het feest van Sint-Christoffel, op 24 juli, een autozegening. Dit werd ook rechtstreeks op de nationale televisie uitgezonden. De opbrengst ervan was specifiek voor transportmiddelen in de jonge Kerken. De aanwezigheid van enkele priesters van buitenlandse herkomst maakte de link met de Wereldkerk concreet. Ook dit proberen we dit jaar opnieuw te doen.

En wat brengt de toekomst?
Ik verwacht wel wat van het televisienetwerk EWTN die in Letland reeds actief is. Er zijn echter nauwelijks uitzendingen over de Kerk buiten Letland. Daar hoop ik dus verandering in te brengen. We hebben het geluk dat deze TV in ons land ook op een van de nationale TV-kanalen zit, en dus niet enkel via internet kan worden bekeken, zoals in de meeste andere landen. Op die manier hoop ik de noden van onze Kerk concreter te maken en ook meer inkomsten voor Missio te genereren. Momenteel hebben we als Letse Kerk nauwelijks contacten met de Kerk in Afrika, Azië of Latijns-Amerika.

Zijn er ook katholieke tradities in Letland?
In het zuidoosten van Letland is er het bekende Mariebedevaartsoord Aglona. Zeer populair met elk jaar als hoogtepunt de 2 eerste weken van augustus. Dat is het hoogtepunt van het bedevaartseizoen en dan komen tienduizenden pelgrims afgezakt naar het heiligdom. Het is voor de Letse Kerk een van de belangrijkste tijden in hat jaar.

Tom Heylen