Van 19 tot 24 februari nam Tom Heylen, coördinator van Missio-België voor Vlaanderen, deel aan een vormingsweek in Rome over het belang van een werking op regionaal of diocesaan niveau. Al snel werd duidelijk dat de weg van Missio – Pauselijke Missiewerken – tot de gelovigen zo kort mogelijk moet zijn. ‘Bruggen bouwen’ was het sleutelwoord om de boodschap via gebed, actie en solidariteit wereldwijd te verspreiden.

Zo is het ook begonnen, meer dan 200 jaar geleden, toen Pauline Jaricot, een eenvoudige vrouw uit Lyon via gebedsgroepen opriep om te delen met de Kerk wereldwijd, met een voorkeur voor de geloofsgemeenschappen die het het meest nodig hadden.
Het begon allemaal met een groepje van 10 mensen die naast het wekelijkse gebed ook telkens een (kleine) som gaven om de verspreiding van het geloof, van de Blijde Boodschap, in alle uithoeken van de aarde mogelijk te maken.

Dat is wat Missio ook tracht te doen door samen te werken via verantwoordelijken in de bisdommen zodat deze boodschap van gebed en solidariteit ook klinkt in de dekenaten, pastorale eenheden, parochies en allerhande gebedsgroepen. Zo bouwen we samen aan de Kerk van morgen. Alle beetjes helpen en het gebeurt wereldwijd in meer dan 130 landen.

De Pauselijke Missiewerken – inderdaad in het meervoud – gaat over 4 werken die wereldwijd de verspreiding van het geloof proberen te realiseren, nl. het Pauselijke Werk voor de Verspreiding van het Geloof (voor projecten ter ondersteuning van lokale pastoraal), het Pauselijke Werk voor de Heilige Kindertijd (voor projecten gericht op kinderen om hen een degelijke opvoeding – met inbegrip van geloofsopvoeding) te kunnen geven), het Pauselijke Werk van Sint-Petrus Apostel (voor opleidingen) en de Pauselijke Missionaire Unie (voor lokale vorming en animatie van gelovigen). Elk van deze werken legt dus een ander accent maar allen samen zijn ze nodig om de Kerk wereldwijd uit te bouwen en in stand te houden.

Verspreiding van het geloof
Het Pauselijke Werk voor de Verspreiding van het Geloof werd in het leven geroepen door Pauline Jaricot in 1822. Het heeft tot doel het hart van iedere gelovige te openen voor de brede missionaire horizon door middel van geestelijke en materiële steun voor de aankondiging van het Koninkrijk van God.
Door een constante en energieke inzet voor vorming en missionaire animatie bevordert het de missionaire spiritualiteit die, door gebed en toewijding, bijdraagt aan het (opnieuw) aanwakkeren van de missionaire passie van de christelijke gemeenschappen en de gelovigen. Hierbij wordt opgeroepen tot universele solidariteit door de bijdrage aan het Universeel Solidariteitsfonds voor de Evangelisatie van de Wereld, met name in het kader van Wereldmissiedag, die wordt gevierd op de voorlaatste zondag van oktober, een dag wereldwijd gericht op deelname van het volk van God.

Niet enkel in oktober
Doch niet enkel die Wereldmissiezondag of de Missiemaand is actie nodig. Het jaar rond en een leven lang worden we als christenen opgeroepen om mee die missie, die zending uit te dragen en concreet te maken. Hierbij krijgt elk nationaal secretariaat de hulp van het Internationale Secretariaat van het Pauselijke Werk voor de Verspreiding van het Geloof om onophoudelijk via de plaatselijke Kerken open te stellen voor universele missionaire samenwerking.
De Missiezondag, die door dit gebaar de uitnodiging van het Tweede Vaticaans Concilie onderstreept, is het moment waar iedere gelovige uitdrukkelijk aangespoord om persoonlijk deel te nemen aan de missionaire dynamiek van de hele Kerk.

Ook worden op het internationale secretariaat de projectaanvragen bestudeerd om tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van alle nationale directeuren van alle landen waar de Pauselijke Missiewerken aanwezig zijn te worden besproken en de fondsen aan de meest noodzakelijkste projecten worden toegewezen. Voor elke projectaanvraag werd ook van de aanvrager een inspanning gevraagd. Naast het correct voorbereiden en indienen van het project met een raming van de kosten wordt eveneens een bijdrage van de lokale gemeenschap van minstens 15% gevraagd. Voor grotere projecten die over meerdere jaren worden gerealiseerd, wordt de steun veelal gespreid in de tijd en dienen ook tussentijdse rapporten bezorgd te worden.

Kinderen helpen kinderen

Dat kinderen alle kansen moeten krijgen om op te groeien tot volwaardige christenen lijkt vanzelfsprekend in onze Kerk. Maar midden 19de eeuw werd mgr. Charles de Forbin-Janson, een Franse bisschop, getroffen door het bericht dat in China kinderen die stierven zonder dat ze gedoopt waren. Zelf kon hij niet naar China gaan en dus vroeg hij advies aan Pauline Jaricot. De uitwisseling van ideeën tussen hen verlichtte mgr. de Forbin-Janson, die op het idee kwam om de kinderen van Frankrijk erbij te betrekken, zodat ze door gebed en materiële samenwerking de Chinese kinderen van hun leeftijd konden helpen. Door dit initiatief werd het zaadje geplant waaruit het Pauselijke Werk voor Kinderen zou ontkiemen. Jaren later werd het motto ‘Kinderen helpen kinderen’ bedacht, dat de intuïtie van de grondlegger en het charisma van dit Pauselijke Werk voor de Heilige Kindertijd goed samenvat.
Tegenwoordig is dit pauselijke werk aanwezig in meer dan 130 landen en haar slogan is rijker geworden: kinderen bidden voor kinderen, kinderen evangeliseren kinderen, kinderen helpen kinderen van de wereld. Zo wordt vandaag heel concreet een missionaire actie bij kinderen aangewakkerd. Het zet hen ertoe aan geloof en materiële middelen te delen, in het bijzonder met de meest behoeftige kinderen, door missionarissen en getuigen van broederschap en naastenliefde te worden. Het bevordert, stimuleert en ondersteunt missionaire roepingen ad gentes. Het is een instrument voor geloofsgroei en het creëert burgerzin in hun latere leven. Dit is de educatieve uitdaging waar we momenteel voor staan: het hart openen van kinderen en jongeren om in hun verdere leven verder te getuigen van hun missionaire zending.

Sterzingen
Tot voor kort werd de ‘leeftijdsgrens’ voor de steun van projecten ingediend bij dit Werk beperkt tot 12 jaar, maar gaandeweg wordt een strikte leeftijdsgrens verlaten en ligt de verantwoordelijkheid om kinderen en jongeren te begeleiden gelegd bij de verantwoordelijken die de projecten indienen.
De actie ‘Sterzingen’ waarbij kinderen letterlijk van deur tot deur trekken om de geboorte van Jezus uit te zingen en hiervoor steun vragen, is wereldwijd uitgegroeid tot dé solidariteitsactie waar kinderen wereldwijd kinderen helpen, ondertussen ook erkend door Unesco als werelderfgoed. Deze actie loopt in de Kersttijd, maar de projecten lopen een volledig jaar. Ook worden lokale geloofsgemeenschappen aangemoedigd om ook tijdens de catechese voor de eerste communie of voor het vormsel de leuze ‘Kinderen helpen kinderen’ concreet te maken ter ondersteuning van de projecten wereldwijd.