Van 7 tot 11 april 2024 vond in Boekarest de tweejaarlijkse bijeenkomst plaats van de Conferentie voor ‘Enfance Missionaire’ van Europa (CEME). Het is een bijeenkomst waar vorming en uitwisseling over de werking met en voor kinderen vanuit Missio centraal staat.
Meer dan 40 medewerkers uit de meeste Europese landen van het hoge noorden tot het verre zuiden van het continent en van oost tot west - voor Missio België Théogène Havugimana, directeur, en Tom Heylen, coördinator voor Vlaanderen - in aanwezigheid van zuster Roberta Tremarelli, secretaris-generaal van de Pauselijke Missiewerken van de Heilige Kindsheid, deelden hun ervaringen over het werken met en voor kinderen. We kregen een rijke en gevarieerde waaier aangeboden hoe in elke regio met en voor kinderen het aanbod van Missio wordt uitgewerkt onder het motto ‘Kinderen helpen kinderen’.
Veelal via catechese wordt aan de kinderen en jongeren doorgegeven dat ook zij missionaris zijn of kunnen worden om de Blijde Boodschap mee te verspreiden én om hun solidariteit met kinderen wereldwijd uit te drukken door acties op te zetten voor de kinderprojecten van Missio. Verschillende werkvormen en materialen werden toegelicht en getoond, gaande van samen bidden met kinderen/jongeren, over samen spelen tot samen iets ondernemen voor een betere wereld. Vele ideeën kwamen op tafel waarvan er zeker ook enkele in België bruikbaar zijn.

Meer dan uitwisseling
Het bleef niet bij luisteren naar elkaar of elkaars ideeën bespreken. Vanuit Malta werden de ‘Prayer Spaces in Schools’ voorgesteld. De bedoeling is om God en mensen elkaar te laten ontmoeten. Het is een manier om ‘stille’ plekken te voorzien in scholen, maar het kan ook in andere ruimtes die uitnodigen om stil te staan bij een thema of probleem en dit aan de hand van een kleine werkvorm die wordt afgesloten met een uitnodiging tot gebed. Het werd voor Missio vertaald naar ‘Gebedsplekken binnen de Missie van de Kerk’. Verschillende thema’s werden aangereikt op tafels verspreid in de tuin van de abdij waar we verbleven, met een kort woordje uitleg, een werkvorm om in te gaan op een vraag en een uitnodiging om hierbij een kort gebed te bidden of neer te schrijven. Mits kleine aanpassingen aan het concept kan dit als een individuele activiteit worden opgezet, maar ook per 2 of in kleine groepjes. Meer informatie hierover in het Engels en in het Maltees is te vinden op www.sds.mt.
Ook werd de klemtoon van de kinderen even verlegd naar ons-zelf en de Kerk. Pater Marius Talos SJ kwam ons inspireren met een lezing over Missie en Samenwerking. In het deel ‘De mis als samenwerkende missie’ werd ingegaan op de verschillende aspecten van samen vieren. Tijdens de mis wordt samengekomen om samen te aanbidden, om samen te luisteren naar Gods woord, om samen aan te zitten aan Gods tafel en tenslotte om als Gods volk samen op zending te worden gezonden.
Uitgezonden worden is je missie vervullen op verschillende vlakken. Als ambassadeurs wordt de samenwerking gezien als een bruggenbouwer tussen Gods koninkrijk en de cultuur waarin we leven. Als verlichters om Gods licht in elke uithoek te laten schijnen. Als verrijkers om zout in het deeg te zijn…
Als christen, als missionaris in het leven staan betekent eigenlijk ‘Wees als je buren,… maar wees toch anders dan je buren.’ Wees als je buren door hetzelfde eten te delen, dezelfde kleding te dragen, dezelfde taal te spreken,… Maar, dankzij je geloof, wees toch anders door je te laten kennen als integere mens, eerlijk, transparant en billijk. En wees ook genereus: deel tijd en geld waar je kan en neem een verwelkomende houding aan, vooral tegenover mensen in nood. En wees vergevingsgezind, in ruime mate en eveneens verzoeningsgezind. Laat wrok en haat niet je deel zijn of worden. En doe met je buren leuke dingen om elkaar als gewone mensen beter te leren kennen.
De deelnemers konden elkaar echt ontmoeten, in hun inzet voor Missio maar ook als mensen samen op dezelfde missie. Succesverhalen, maar ook tegenslagen of moeilijkere momenten werden ruimschoots gedeeld, niet enkel rond de conferentietafel, maar ook tijdens de pauzes, de maaltijden, de bezoeken aan enkele mooie plekken in Boekarest en erbuiten. Het echte leven werd er samen geleefd en de contacten die werden gelegd, zullen eens terug in het eigen werkveld, worden voortgezet.

Tom Heylen