Beste broeders en zusters,

Het thema dat ik heb gekozen voor de Wereldmissiedag van dit jaar is ontleend aan de parabel van het bruiloftsfeest (Mt 22:1-14). De belangrijkste figuur in het verhaal is de koning. Nadat de genodigden zijn uitnodiging hadden geweigerd, geeft hij zijn dienaren deze opdracht: "Gaat dus naar de drukke verkeerswegen en nodigt wie ge er maar vindt tot de bruiloft." (vs. 9).

Door te reflecteren op deze sleutelpassage in de context van de parabel en van het leven van Jezus zelf, kunnen we verschillende belangrijke aspecten van evangelisatie onderscheiden. Deze blijken bijzonder relevant te zijn voor ons allen, als missionaire leerlingen van Christus, tijdens deze laatste fase van de synodale reis die, in de woorden van haar motto, "Gemeenschap, Participatie, Missie", de Kerk wil heroriënteren op haar primaire taak, namelijk de verkondiging van het evangelie in de wereld van vandaag.

1. "Ga en nodig uit!"
[Missie als een onvermoeibare uitnodiging om anderen uit te nodigen voor het feest van de Heer]

In het bevel van de koning aan zijn dienaren vinden we twee woorden die het hart van de missie uitdrukken: de werkwoorden “gaan" en "uitnodigen".

Wat het eerste betreft, moeten we ons herinneren dat de dienaren eerder waren uitgezonden om de uitnodiging van de koning aan de genodigden te brengen (vgl. vs. 3-4). Missie, zo zien we, is een onvermoeibare uitnodiging aan alle mannen en vrouwen, om hen uit te nodigen God te ontmoeten en in gemeenschap met Hem te treden. Onvermoeibaar! God, groot in liefde en rijk aan barmhartigheid, gaat voortdurend op weg om alle mannen en vrouwen te ontmoeten en hen tot het geluk van zijn koninkrijk te roepen, ondanks hun onverschilligheid of weigering.

Jezus Christus, de Goede Herder en boodschapper van de Vader, ging op zoek naar het verloren schaap van het volk van Israël en wilde nog verder gaan om zelfs het meest verloren schaap te bereiken (vgl. Joh 10:16). Zowel vóór als na zijn verrijzenis zei Hij tegen zijn leerlingen: "Ga!" en betrok hen zo bij zijn eigen missie (vgl. Lc 10:3; Mc 16:15). De Kerk zal, van haar kant, trouw aan de missie die zij van de Heer heeft ontvangen, blijven doorgaan naar de uiteinden van de aarde, steeds opnieuw vertrekken, zonder ooit moe te worden of de moed te verliezen omwille van moeilijkheden en obstakels.

Ik maak van deze gelegenheid gebruik om alle missionarissen te bedanken die, in antwoord op de oproep van Christus, alles hebben achtergelaten en van hun vaderland zijn weggetrokken om het goede nieuws te brengen naar plaatsen waar mensen het nog niet — of slechts kort geleden — hebben ontvangen.

Beste vrienden, jullie vrijgevige toewijding is een tastbare uitdrukking van jullie inzet voor de *ad gentes*-missie die Jezus aan zijn leerlingen heeft toevertrouwd: "Gaat en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen" (Mt 28:19). We blijven bidden en we danken God voor de nieuwe en talrijke missionaire roepingen voor de taak van de evangelisatie tot aan de uiteinden van de aarde.

Laten we niet vergeten dat elke christen geroepen is om deel te nemen aan deze universele missie door in elke context zijn of haar eigen getuigenis van het evangelie te geven. Op die manier gaat de hele Kerk voortdurend met haar Heer en Meester uit naar de "kruispunten" van de wereld van vandaag.

"Het drama van vandaag in de Kerk is dat Jezus op de deur blijft kloppen, maar van binnenuit, opdat we Hem naar buiten laten! Vaak eindigen we als een 'gevangen' Kerk die de Heer niet naar buiten laat, die Hem voor zichzelf houdt, terwijl de Heer voor de missie kwam en wil dat we missionarissen zijn" (Toespraak tot de deelnemers aan de Conferentie georganiseerd door het Dicasterie voor de Leken, het Gezin en het Leven, 18 februari 2023). Mogen wij allen, de gedoopten, bereid zijn om opnieuw op weg te gaan, ieder naar zijn eigen levensstaat, om een nieuwe missionaire beweging in te luiden, zoals aan het begin van het christendom!

Terugkomend op het bevel van de koning in de parabel, worden de dienaren niet alleen gevraagd om te ‘gaan’, maar ook om ‘uit te nodigen’: "Kom naar de bruiloft!" (Mt 22:4). Hier kunnen we een ander, niet minder belangrijk, aspect van de missie zien die ons door God is toevertrouwd. Zoals we ons kunnen voorstellen, brachten de dienaren de uitnodiging van de koning met hoogdringendheid, maar ook met grote eerbied en vriendelijkheid. Op dezelfde manier moet de missie om het evangelie aan elk wezen te verkondigen noodzakelijkerwijs dezelfde ‘stijl’ hebben als Degene die wordt gepredikt.

Door de wereld "de schoonheid van de reddende liefde van God, geopenbaard in Jezus Christus die gestorven is en is opgestaan uit de doden" te verkondigen (Evangelii Gaudium, 36), zouden missionaire leerlingen dat met vreugde, grootmoedigheid en welwillendheid moeten doen, die de vruchten zijn van de heilige Geest in hen (vgl. Gal 5:22). Niet door aan te dringen, te dwingen of te bekeren, maar met nabijheid, mededogen en tederheid. Dat is de modus operandi die de manier van zijn en handelen van God weerspiegelt.

2. "Voor het bruiloftsfeest"
[De eschatologische en eucharistische dimensie van de missie van Christus en de Kerk.]

In de parabel vraagt de koning aan de dienaren om mensen uit te nodigen voor het bruiloftsfeest van zijn zoon. Dat feestmaal verwijst naar het eschatologische feestmaal. Het is een beeld van de uiteindelijke verlossing in het Koninkrijk van God, dat nu al gerealiseerd wordt door de komst van Jezus, de Messias en Zoon van God. Hij heeft ons leven in overvloed gegeven (vgl. Joh 10:10) — gesymboliseerd door de tafel gedekt met smakelijke gerechten en uitgelezen wijnen — wanneer God voor altijd de dood zal vernietigen (vgl. Jes 25:6-8).

De missie van Christus heeft te maken met de volheid van de tijd, zoals Hij verklaarde aan het begin van zijn prediking: "De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij" (Mc 1:15). De leerlingen van Christus zijn geroepen om deze missie van hun Heer en Meester voort te zetten. Hier denken we aan het onderricht van het Tweede Vaticaans Concilie over het eschatologische karakter van de missionaire inspanningen van de Kerk: "De tijd voor missionaire activiteit strekt zich uit tussen de eerste komst van de Heer en de tweede... want het evangelie moet onder alle volkeren worden verkondigd voordat de Heer zal komen (vgl. Mc 13:10)" (Ad Gentes, 9).

We weten dat de missionaire ijver onder de eerste christenen een krachtige eschatologische dimensie had. Ze voelden de urgentie van de verkondiging van het evangelie. Vandaag de dag is het ook belangrijk om dit perspectief te behouden, omdat het ons helpt te evangeliseren met de vreugde van degenen die weten dat "de Heer nabij is" en met de hoop van degenen die voorwaarts streven naar het doel, wanneer we allemaal met Christus samen zullen zijn op zijn bruiloftsfeest in het koninkrijk van God. Terwijl de wereld ons de verschillende "feestmalen" van het consumentisme, egoïstisch comfort, de ophoping van rijkdom en individualisme voorhoudt, roept het evangelie iedereen op tot het goddelijke feestmaal, gekenmerkt door vreugde, delen, gerechtigheid en broederschap in gemeenschap met God en met anderen.

Deze volheid van leven, die Christus' gave is, wordt nu al voorafgegaan in het feestmaal van de Eucharistie, dat de Kerk viert op vraag van de Heer ter herinnering aan Hem. De uitnodiging voor het eschatologische feestmaal dat wij aan iedereen brengen in onze missie van evangelisatie, is intrinsiek verbonden met de uitnodiging tot de Eucharistische tafel, waar de Heer ons voedt met zijn Woord en met zijn Lichaam en Bloed. Zoals Benedictus XVI leert: "Elke eucharistieviering voltooit sacramenteel de eschatologische bijeenkomst van het Volk van God. Voor ons is het eucharistische feest een echte voorafschaduwing van het definitieve feestmaal dat door de profeten is aangekondigd (vgl. Jes 25:6-9) en door het Nieuwe Testament wordt beschreven als 'de bruiloftsmaaltijd van het Lam' (Op 19:9), te vieren in de vreugde van de gemeenschap van de heiligen" (Sacramentum Caritatis, 31).

Hierdoor zijn wij allen geroepen om elke Eucharistie, in al haar dimensies, intenser te ervaren, en met name haar eschatologische en missionaire dimensies. In dit verband zou ik willen benadrukken dat "wij niet aan de eucharistische tafel kunnen naderen zonder te worden ingeschakeld in de missie die, vanuit het hart van God, is bedoeld om alle mensen te bereiken" (ibid., 84). De eucharistische vernieuwing die veel lokale Kerken lofwaardig bevorderen in het post-Covid-tijdperk, zal ook essentieel zijn voor het opnieuw aanwakkeren van de missionaire geest in alle gelovigen. Met hoeveel groter geloof en oprecht enthousiasme zouden we bij elke Mis moeten reciteren: "Wij verkondigen uw dood, Heer, en belijden dat Hij verrezen is, totdat Gij komt"!

In dit jaar, dat is toegewijd aan het gebed ter voorbereiding op het Jubeljaar van 2025, wil ik u allen aanmoedigen om u bovenal in te zetten deel te nemen aan de viering van de Mis en te bidden voor de evangeliserende missie van de Kerk. In gehoorzaamheid aan de opdracht van de Verlosser, houdt zij niet op, bij elke eucharistische en liturgische viering, het ‘Onze Vader’ te bidden, met zijn bede: "Uw rijk kome". Zo maken dagelijks gebed en met name de Eucharistie ons tot pelgrims en missionarissen van hoop, op weg naar het eeuwige leven in God, naar het bruiloftsmaal dat God heeft bereid voor al zijn kinderen.

3. Iedereen
[De universele missie van Christus' leerlingen in de volledig synodale en missionaire Kerk.]

De derde en laatste overweging betreft de ontvangers van de uitnodiging van de koning: "iedereen". Zoals ik benadrukte, "Dit is het hart van de missie: dat 'allen', d.w.z. iedereen zonder uitzondering. Elke missie van ons komt dan voort uit het hart van Christus opdat hij allen tot zich zou trekken" (Toespraak tot de Algemene Vergadering van de Pauselijke Missiewerken, 3 juni 2023). In een wereld die verscheurd wordt door verdeeldheid en conflicten blijft het evangelie van Christus vandaag de dag de zachte maar vastberaden stem die individuen oproept elkaar te ontmoeten, elkaar te erkennen als broeders en zusters, en te genieten van de harmonie te midden van diversiteit. "God, onze Verlosser, wil dat alle mensen worden gered en tot de kennis van de waarheid komen" (1 Tim 2:4). Laten we dus nooit vergeten dat we in onze missionaire activiteiten worden gevraagd om het evangelie aan allen te verkondigen: "In plaats van te doen alsof we nieuwe verplichtingen opleggen, zouden [we] moeten verschijnen als mensen die hun vreugde willen delen, die wijzen naar een horizon van schoonheid en die anderen uitnodigen tot een heerlijk feestmaal" (Evangelii Gaudium, 14).

De missionaire leerlingen van Christus hebben zich altijd oprecht bekommerd om *alle* personen, ongeacht hun sociale of zelfs morele status. De parabel van het feestmaal leert ons dat, op bevel van de koning, de dienaren "allen meebrachten die zij tegenkwamen, slechten zowel als goeden" (Mt 22:10). Bovendien zijn "de armen, kreupelen, blinden en lammen" (Lc 14:21), kortom, de minsten onder onze broeders en zusters, de speciale gasten van de koning. Het bruiloftsmaal van zijn Zoon, dat God heeft bereid, blijft altijd open voor allen, omdat zijn liefde voor elk van ons immens en onvoorwaardelijk is. "Zozeer immers heeft God de wereld liefgehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben" (Joh 3:16). Iedereen, elke man en elke vrouw, wordt door God uitgenodigd om deel te nemen aan zijn genade, die transformeert en redt. Men hoeft alleen maar ‘ja’ te zeggen tegen deze genadige goddelijke gave, haar te accepteren en zich te laten transformeren door haar aan te trekken als een ‘bruiloftskleed’ (vgl. Mt 22:12).

De missie *voor* allen vereist de inzet *van* allen. We moeten onze weg voortzetten naar een volledig synodale en missionaire Kerk ten dienste van het evangelie. Synodaliteit is wezenlijk missionair en omgekeerd, missie is altijd synodaal. Bijgevolg is nauwe missionaire samenwerking vandaag des te urgenter en noodzakelijker, zowel in de universele Kerk als in de particuliere Kerken. In navolging van het Tweede Vaticaans Concilie en mijn voorgangers beveel ik alle bisdommen over de hele wereld de dienst van de Pauselijke Missiewerken aan. Zij vertegenwoordigen de primaire middelen "waarmee katholieken van jongs af aan worden doordrongen van een werkelijk universele en missionaire kijk en [zijn] ook een middel om een effectieve inzameling van fondsen in te stellen voor alle missies, elk naar zijn behoeften" (Ad Gentes, 38).

Daarom zijn de collecten van Wereldmissiezondag in alle plaatselijke Kerken volledig bestemd voor het universele solidariteitsfonds dat de Pauselijke Vereniging voor de Geloofsverbreiding vervolgens in naam van de paus verdeelt voor de noden van alle missies van de Kerk. Laten we bidden dat de Heer ons leidt en ons helpt om een meer synodale en meer missionaire Kerk te zijn (vgl. Homilie voor de Slotmis van de Gewone Algemene Vergadering van de Bisschoppensynode, 29 oktober 2023).

Laten we ten slotte onze blik richten op Maria. Zij vroeg Jezus om juist op een bruiloftsfeest in Kana in Galilea zijn eerste wonder te verrichten (vgl. Joh 2,1-12). De Heer schonk het pasgetrouwde stel en alle gasten een overvloed aan nieuwe wijn, als een voorafschaduwing van het bruiloftsmaal dat God aan het einde der tijden voor iedereen bereidt.

Laten we haar moederlijke voorspraak vragen voor de evangelisatiemissie van Christus' leerlingen in onze tijd. Laten we met de vreugde en liefdevolle zorg van onze Moeder, met de kracht die voortkomt uit tederheid en genegenheid (vgl. Evangelii Gaudium, 288), eropuit trekken om aan iedereen de uitnodiging van de Koning, onze Verlosser, te brengen. Heilige Maria, Ster van Evangelisatie, bid voor ons!

Rome, Sint-Jan Lateranen, 25 januari 2024, feest van de bekering van de heilige Paulus